Bir devlet dairesine girmek için KPSS yetmiyormuş gibi bir de mülakat getirdiler; üniversite mezunu gençlerimizi hayatlarından bezdirdiler. 

Bırakın hayatlarından bezdirmeyi, KPSS ve mülakat illetinden bezip kendi canına kıyan bir sürü gencimiz oldu. 

İnanın şu yazıyı yazarken, mülakat mağduru gençlerimiz aklıma geldi, tüylerim diken diken oldu, içim ürperdi. 

Epey bir mülakata girmiş birisi olarak şunu açık ve net bir biçimde söyleyebilirim; mülakat torpil demektir. 

Başka bir şey değil! 

Kimse bana ama, ancak, lakin, fakat cümleleri kurmasın… 

Kim neyi, ne amaçla ölçüyor? 

Öğretmenlerin kalitesi konuşulmak istendiğinde, geçmişteki öğretmenlerin ne kadar kaliteli olduğundan dem vurulur. 

Kaliteli diye atfedilen o öğretmenler, ne sınavla ne de mülakatla atandılar. 

Birçoğu üniversite bile okumadı. 

Öğretmen okullarından mezun oldular, göreve atandılar… 

Mesele iyi olanı seçmek falan değil… 

Eğitim fakülteleri ihtiyaçtan mezun veriyor dediler. 

İhtiyaç kadar öğretmen almak için KPSS çıktı. 

Kendi içinde bir mantık arandı. 

Çok fazla öğretmen mezun oluyorsa sınav yapmak zorunluydu. 

Yapacak bir şey yoktu. 

“Tamam” dendi. 

Nedeni aslında çok açık ve net belli olan “mülakatı” getirdiler. 

Öğretmenleri bundan sonra mülakatla alacağız, dediler. 

İyi de “mülakatın” hiçbir seçiciliği yok ki. 

Tamamen torpil… 

Aklım almıyor, KPSS gibi zorlu bir sınavdan yüksek puan alan birisini birileri mülakattan nasıl eleyebilir. 

Şahsen böyle bir komisyonda görev almazdım. 

Vicdanım buna elvermezdi. 

Nasıl bir vicdansızlıktır. 

Bir gencin hayatını ile oynamak… 

Hakkını gasp etmek… 

O kadar yıl üniversite sınavlarına hazırlan… 

Milyon kişinin arasından üniversite sınavını kazan… 

Zor koşullarda üniversiteyi oku… 

KPSS gibi bir illet sınava gir… 

Her birinden bin bir zorlukla geç… 

Bu yazı 1768 defa okunmuştur.