Hangi sanatçı istemez ki yaşarken değer bulmayı, onurlandırılmayı, el üstünde tutulmayı.

Tabii ki her sanatçı ister…

Bizim gibi ülkelerde sanatçılar, maalesef yaşarken değil öldükten sonra değer bulur.

Yaşarken yokmuş gibi davranılmak, öldükten sonra kıymete binmek…

İlginç değil mi?

Öldükten sonra değil yaşarken değer verilmeli sanatçılara...

Doğru olanı budur.

Ferdi Tayfur’un ölüm haberi alınınca sosyal medya resmen ayağa kalktı.

Her kesimden paylaşımlar...

Topyekün bir sahiplenme…

Bu üst düzey ilgiye insan şaşıp kalıyor, “Hayırdır, ne oluyoruz, nedir bu ilgi?” diyor.

Adam kaç aydır hatta kaç yıldır hastane kapılarında sürünüyordu.

Arada haber programlarına konu oluyor, sonra da unutuluyordu.

Kimsenin umurunda değildi Ferdi Tayfur ve hastalığı.

Sanatçı, özel olmalıdır.

Sanatçıya özel ilgi gösterilmelidir.

Hiçbir mevki ve meslek, sanatla denk tutulamaz, sanatçı kadar değerli kılınamaz.

Ne demişti Mustafa Kemal Atatürk: Efendiler! Hepiniz milletvekili olabilirsiniz, bakan olabilirsiniz; hatta cumhurbaşkanı olabilirsiniz; fakat sanatçı olamazsınız.

Sanatçının toplumlardaki yeri bu kadar nettir.

Sanat ve sanatçıya çok fazla değer verilmiyor; hatta sanata ve sanatçıya mesafeli duruluyor.

Sanata ve sanatçıya böyle bakıldığı içinde sanatçılar, azınlıklardan, gayrimüslimlerden, farklı inançtan olanlardan çıkıyor.

Düne kadar böyle bir gerçeklik vardı.

Bugün bu gerçeklik az da olsa yıkıldı.

Huzurevlerinde, sokaklarda, köprü altlarında yaşamak zorunda kalan bir sürü sanatçı gördü bu ülke.

Zaman zaman ülke gündemine geldi.

Hiç gündem olmadan konuşuldu geçti.

Bir garip ülkedir Türkiye.

Ülke halkının kime, neye, ne kadar değer vereceğini hiç kimse bilemez.

Ferdi Tayfur’u çok dinleyen, beğenen birisi hiç değilim.

Hiç de olmadım.

Arabesk, bu ülkenin insanlarını bir dönem etkisi altına aldı.

İnsanları hüzne, teslimiyete, kabullenişe sürükledi.

Ferdi Tayfur’un sahiplenilmesi, cenazesine binlerce insanın katılması tabii ki çok güzel.

Sevindirici…

Sanatçı her şeyin en iyisine layıktır.

Cenaze törenine, sanatçıya verilen değerin göstergesi olarak bakmak gerekir.

İyimser bir tablo…

Aslolan odur ki sanatçının dirisine de ölüsüne de sahip çıkılsın.

Sanatçı, her zaman değer bulsun!

Sanatçı, her zaman değer görsün!